Rozwój urbanistyki powoduje coraz bardziej ekspansywne wchodzenie człowieka w naturalne środowisko życia zwierząt. Coraz częściej dochodzi więc do kontaktu z dziką zwierzyną. Jak się wtedy zachować i jakie służby informować?
Główną przyczyną bytowania zwierząt w pobliżu ludzkich siedlisk jest łatwy dostęp do pokarmu. Wiele osób wykłada resztki jedzenia, celowo dokarmia zwierzęta, pozostawia niezabezpieczone odpadki żywnościowe. Tereny zurbanizowane to też mniejsza liczba drapieżników niż w środowisku naturalnym oraz fakt, że jest tu cieplej.
Co robić w przypadku spotkania dzikich zwierząt?
Sposoby postępowania w przypadku spotkania dzikich zwierząt w mieście:
Co robić, gdy zwierzę znajdzie się w budynku?
Zasady postępowania w kontakcie ze żmiją:
Przypominamy, że wszystkie gatunki gadów są w Polsce chronione.
Zasady postępowania w kontakcie z nietoperzem:
Te zasady nie dotyczą jednak gatunków obcych, do których zaliczane są m.in. szop pracz, jenot, gęsiówka egipska, sterniczka jamajska. Tu zastosowanie mają przepisy ustawy o gatunkach obcych i zakaz wprowadzania ich do środowiska. W przypadku, gdy zwierzę jest ranne, osłabione, schwytać i zamknąć w pojemniku umożliwiającym swobodne oddychanie np. karton z niewielkimi otworami i dostarczyć do najbliższego ośrodka rehabilitacji zwierząt, ewentualnie zawiadomić służby – organ samorządowy, ekopatrol, ptasi patrol itp.
Ciężko ranne zwierzę
Zgodnie z prawem obowiązującym w Polsce nie wolno osobom postronnym zabijać zwierząt w celu skrócenia ich cierpienia. Taką potrzebę może stwierdzić jedynie lekarz weterynarii, członek Polskiego Związku Łowieckiego, inspektor organizacji społecznej, której statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, funkcjonariusz policji, straży ochrony kolei, straży gminnej, straży granicznej, pracownik służby leśnej lub służby parków narodowych, strażnik państwowej straży łowieckiej, strażnik łowiecki lub strażnik państwowej straży rybackiej. W przypadku konieczności bezzwłocznego uśmiercenia wykonuje to lekarz weterynarii poprzez podanie środka usypiającego lub osoba uprawniona do użycia broni palnej przez zastrzelenie zwierzęcia wolno żyjącego (dzikiego).
Numery telefonów w przypadku zauważenia chorego lub nieżywego zwierzęcia dzikiego:
W przypadku zwierzęcia dzikiego pod ochroną:
Zwierzęta niebezpieczne
Ustawa o ochronie przyrody wprowadza zakaz posiadania, przetrzymywania, sprowadzania z zagranicy oraz sprzedaży żywych zwierząt gatunków niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi.
Kategoria I obejmuje najbardziej niebezpieczne gatunki lub grupy gatunków zwierząt, które z przyczyn naturalnej agresywności lub właściwości biologicznych mogą stanowić poważne zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, np. bezkręgowce tj. pająki – czarna wdowa, skorpiony; gady - jadowite węże (kobry, tajpany, grzechotniki, mamby), krokodyle, waran z Komodo; ptaki – kazuary; ssaki – wielkie koty, niedźwiedzie, małpy tj. makaki, goryle, szympansy i orangutany; łasicowane – fossa, arirania, ratel i rosomak; płetwonogie z wyjątkiem kilku gatunków fok; nieparzystokopytne – tapiry, hipopotamy; parzystokopytne – wół piżmowy, bawół afrykański. Na liście gatunków z kategorii I nie ma gatunków rodzimych.
Kategoria II obejmuje pozostałe gatunki lub grupy gatunków zwierząt niebezpiecznych dla życia i zdrowia ludzi, w tym gatunki rodzime, np. bezkręgowce – pająki i skorpiony; gady – jadowite węże, w tym żmija zygzakowata; ssaki – drapieżne, w tym ryś i wilk; nieparzystokopytne – koń Przewalskiego, dzikie gatunki osłów; parzystokopytne – niektóre antylopy, żyrafy i pekari.
Pamiętajmy też, że zwierzęta dziko żyjące, nie są zwierzętami bezdomnymi. Za takie się uznaje zwierzęta towarzyszące człowiekowi – domowe, egzotyczne i wykorzystywane do celów rozrywkowych, które zostały porzucone i pozbawione opieki.
Oprac. na podstawie materiałów RDOŚ w Olsztynie